آپولو: زاده آتش های جنگ سرد
همه می‌دونیم که آپولویی که ساترن ۵ هوا کرد، کار آسونی نبود، ولی کمتر کسی از چراییش بهمون گفته. برنامهٔ آپولو، زادهٔ جنگ سرد میان دو ابرقدرت آمریکا و شوروی، نمایش قدرتی از آمریکا بود که انسان رو به ماه رسوند؛ اما این تنها تلاشی برای رسیدن به ماه نبود، بلکه تلاشی بود برای بازنویسی درک ما از کیهان. موشک ساترن ۵ با ارتفاعی ۱۱۰ متری—بلندتر از مجسمهٔ آزادی آمریکا—از جمله قدرتمندترین موشک‌های ساختهٔ دست بشر بود. موتورهای این موشک، با سوزاندن ۱۵ تن در ثانیه و ایجاد نیرویی معادل بلند کردن ۱۴۰ تن—تقریباً هم‌وزن یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷—فضاپیمای آپولو رو به ماه و سپس به تاریخ پیوند داد!
اما نکات کمتر شناخته‌شده ولی در عین‌حال خارق‌العادهٔ زیادی راجع به این مأموریت وجود داره که کسی ازشون صحبت نمی‌کنه. به‌عنوان مثال، کمتر کسی می‌دونه که برنامهٔ آپولو ۳۸۲ کیلوگرم نمونه‌سنگ از ماه استخراج کرد و به زمین آورد! سنگ‌هایی که نگرش ما رو به کیهان تغییر دادن و علم کیهان‌شناسی رو متحول کردن. همین نمونه‌ها بودن که نشون دادن ماه و زمین منشأ مشترکی دارن و احتمالاً از برخوردی ویرانگر در میلیاردها سال پیش شکل گرفتن! این کشف منجر به بازنویسی نظریه‌های مربوط به تشکیل سیارات شد و پایه‌ای بود برای درک اجرام آسمانی دیگر در منظومهٔ شمسی.
اما اهمیت این سنگ‌ها به همین‌جا ختم نمی‌شن! برخی نمونه‌ها حاوی مقادیر ناچیز آب بودن—کشفی که تا به امروز هدایتگر کاوش‌های مدرن، از جمله برنامهٔ آرتمیس ناساست. این سنگ‌ها همچنین آغاز دوران جدیدی از همکاری علمی بین‌المللی بودن؛ چراکه این کشفیات با پژوهشگران سراسر جهان به اشتراک گذاشته شدن و پیوندی بر شکاف‌های دوران جنگ سرد بودن.
میراث آپولو محدود به آزمایشگاه‌ها نبود. این مأموریت‌ها همچنین نشانگر این بودن که فضا نه‌تنها می‌تونه جابجاگر مرزهای علم باشه، بلکه می‌تونه عامل وحدت فرهنگی هم باشه. عکس نمادین “طلوع زمین” از آپولو ۸، ثبت‌شده توسط فضانورد بیل اندرز، الهام‌بخش جنبش حال‌حاضر محیط‌زیستی هست که شاهدش هستیم. عکسی که به بشریت مسئولیت مشترک خودش رو برای حفاظت از این کرهٔ آبی شکننده یادآوری کرد.
در نهایت، آپولو فقط یک سری مأموریت نبود؛ بلکه بیداری عمیقی از ارتباط بشریت با کیهان بود.
مهندس مخابرات و الکترونیک، شیفتهٔ فضا و کیهان، دنبالگر علم و تکنولوژی‌های روز
